Kembali mengukuhkan jemaah
Di bulan Syawal ini pelbagai majlis-majlis hari raya dan rumah terbuka akan dianjurkan di serata pelusuk. Sama ada jabatan kerajaan, persatuan penduduk, masjid, surau, parti politik atau orang perseorangan tidak akan melepaskan peluang untuk mengadakan sambutan masing-masing.
Ada yang mengatakan majlis-majlis ini adalah satu pembaziran kerana terlalu banyak dianjurkan dan berlaku pertindihan. Walau bagaimanapun saya berpandangan majlis-majls ini mempunyai kesan-kesan yang positif. Pertama ia merapatkan tali silaturrahim di antara kita. Kedua ia juga menggerakkan organisasi yang menganjurkannya. Sama ada melatih mereka bekerja di dalam satu pasukan atau mencungkil tenaga-tenaga penggerak yang baru. Ini amat penting bagi sebuah parti politik seperti PAS.
Oleh itu saya saya selalu menekan kepada Cawangan-Cawangan saya di Pandan supaya menganjurkan majlis-majlis Hari Raya. Ianya amat penting bagi Cawangan-Cawangan terutamanya yang tidak banyak menganjurkan program. Majlis ini bukanlah sekadar majlis bersuka-ria tetapi dapat menzahirkan PAS kepada rakyat di samping merapatkan hubungan di kalangan AJK dengan bekerja bersama. Ini merupakan satu latihan yang penting bagi Cawangan tersebut sebelum berhadapan dengan tugas-tugas yang lebih berat. Walaupun mungkin hanya majlis “makan-makan” tetapi ia merupakan satu langkah yang penting ke arah mengukuhkan jemaah.
Ini amat penting di dalam keadaan sekarang di mana telah berlaku perkara-pekara yang tidak pernah berlaku kepada jemaah kita. Pimpinan PAS menggunakan akhbar untuk mencabar pimpinan PAS yang lain agar meletakkan jawatan. Pimpinan PAS bersama-sama pimpinan parti-parti lain seolah-olah bersatu hati menghentam pimpinan PAS secara terbuka. Apa sudah jadi? Adakah ini cabaran apabila kita telah mendapat sedikit kuasa?
Tetapi yang paling mengejutkan apabila pimpinan parti lain berani menuntut pimpinan PAS meletakkan jawatan. Bukan sekadar jawatan di dalam kerajaan tetapi jawatan di dalam parti. Apakah hak mereka untuk mempertikaikan hak ahli-ahli atau Presiden PAS memberi sokongan atau melantik pimpinan kita? Lebih mengejutkan kerana saya tidak nampak sebarang tindak balas dari ahli-ahli di akar umbi seperti di Cawangan-Cawangan. Kita bukan hendak mempertahankan individu tetapi jawatan yang mereka pegang. Serangan terhadap pimpinan itu saya melihat sebagai serangan terhadap jemaah. Kita mempertahankan jemaah bukan individu.
Saya berpandangan ini berlaku kerana kita tidak lagi padu seperti sepuluh atau dua puluh tahun yang lampau. Mungkinkah perkara ini berlaku dalam tahun 80’an atau 90’an? Ketika darah para syuhada masih basah di bumi Memali. Tetapi mungkin ramai di antara kita yang sudah lupa atau tidak kenal siapa As-Syahid Ustaz Ibrahim Libya.
Kita senang dipecah-pecahkan. Dipecah dan diperintah. Seperti Inggeris yang menjajah Tanah Melayu. Mereka melaga-melagakan kita dan memilih siapa yang patut menjadi ketua kita. Mereka melantik boneka-boneka untuk menjadi wakil mereka menindas kita. Mungkin ini akan berlaku kepada PAS. Kita dilaga-lagakan dan bukan ahli atau Presiden yang menentukan siapa pimpinan kita atau wakil kita di dalam kerajaan tetapi orang luar. Akhirnya jemaah dan ahli-ahlinya menjadi bagai anak kucing yang baru dikasi.
Manusia memerlukan kawan dan tidak boleh duduk bersendirian tetapi berkawan ada etikanya. Kawan kita tidak sepatutnya memaki hamun ibu bapa kita. Tetapi kalau kita sendiri memaki-hamun ibu bapa kita, jangan salahkan mereka. Kawan kita juga tidak boleh dibiarkan menentukan perjalanan rumah tangga kita.
PAS bukan baru melakukan “engagement”. Ianya bukan timbul selepas berlakunya ledakan Reformasi. Saya pernah bertemu dengan orang-orang PAS di Lapangan Terbang Karachi. Pakistan ketika transit hendak ke London dalam tahun 1983. Mereka juga sedang transit dan mereka memberi saya sehelai risalah PAS di dalam bahasa Inggeris. Bukan di Malaysia sahaja PAS telah melakukan “engagement” tetapi ke seluruh dunia sejak dulu lagi. Hanya sekarang istilah itu dicipta. Kerja-kerja telah dilakukan sejak sekian lama.
Dasar PAS adalah Islam. PAS bukan parti Melayu tetapi PAS adalah parti Islam yang majoritinya orang Melayu. PAS memperjuangkan Islam yang syumul. Tetapi adakah ini bermakna PAS tidak boleh membela orang Melayu? Bila ada orang Melayu yang datang meminta tolong kerana dizalimi, adakah kita akan berkata kami tidak boleh menolong kerana kami memperjuangkan Islam?
Perjalanan kita masih panjang. PAS kena kuat. Pimpinan memberitahu bahawa kita adalah jurubicara ummah. Hendak mengharapkan siapa lagi? Alkohol, seks bebas, murtad dan keruntuhan akhlak menghantui ummah. Tugasnya adalah berat sepertimana yang dipikul mereka yang memperjuangkan Islam sepanjang zaman. Pejuang Islam atau yang mereka yang dibimbangi akan memperjuangkan Islam bukan sekadar dijadikan kambing hitam tetapi akan diperangi habis-habisan. Lihatlah sahaja dunia sekarang. Bukankah Iran ditekan oleh Barat kerana cuba membangun keupayaan nuklear walhal negara-negara lain telah mempunyai senjata-senjata yang boleh memusnahkan dunia? Orang lain semua boleh tetapi orang Islam tidak boleh. Pimpinan lain pun mengkritik kerajaan sendiri tetapi bila orang PAS yang melakukan, semuanya melenting. Termasuk ahli PAS. Tak nampak lagi ke? Tak faham lagi ke?
Kuatkan Cawangan anda. Tambah ahli. Banyakkan program. Kalau tidak mampu adakan usrah secara berkala, kerapkan pertemuan ahli-ahli. Jangan hanya pandai bercakap tetapi program tak pernah hadir. Jangan pandai bercakap tetapi Cawangan mati berkubur. Prihatin kepada perkembangan politik semasa. Kita perlu bijak. Jadilah ahli yang pro aktif. Jadilah ahli yang bermaruah. Pimpinan tidak boleh melakukannya bersendirian. Wakil-wakil kita di dalam kerajaan perlukan sokongan anda. Jika tidak anda, siapa lagi?
2 Oktober 2009
http://iskandar56100.blogspot.com/
Ada yang mengatakan majlis-majlis ini adalah satu pembaziran kerana terlalu banyak dianjurkan dan berlaku pertindihan. Walau bagaimanapun saya berpandangan majlis-majls ini mempunyai kesan-kesan yang positif. Pertama ia merapatkan tali silaturrahim di antara kita. Kedua ia juga menggerakkan organisasi yang menganjurkannya. Sama ada melatih mereka bekerja di dalam satu pasukan atau mencungkil tenaga-tenaga penggerak yang baru. Ini amat penting bagi sebuah parti politik seperti PAS.
Oleh itu saya saya selalu menekan kepada Cawangan-Cawangan saya di Pandan supaya menganjurkan majlis-majlis Hari Raya. Ianya amat penting bagi Cawangan-Cawangan terutamanya yang tidak banyak menganjurkan program. Majlis ini bukanlah sekadar majlis bersuka-ria tetapi dapat menzahirkan PAS kepada rakyat di samping merapatkan hubungan di kalangan AJK dengan bekerja bersama. Ini merupakan satu latihan yang penting bagi Cawangan tersebut sebelum berhadapan dengan tugas-tugas yang lebih berat. Walaupun mungkin hanya majlis “makan-makan” tetapi ia merupakan satu langkah yang penting ke arah mengukuhkan jemaah.
Ini amat penting di dalam keadaan sekarang di mana telah berlaku perkara-pekara yang tidak pernah berlaku kepada jemaah kita. Pimpinan PAS menggunakan akhbar untuk mencabar pimpinan PAS yang lain agar meletakkan jawatan. Pimpinan PAS bersama-sama pimpinan parti-parti lain seolah-olah bersatu hati menghentam pimpinan PAS secara terbuka. Apa sudah jadi? Adakah ini cabaran apabila kita telah mendapat sedikit kuasa?
Tetapi yang paling mengejutkan apabila pimpinan parti lain berani menuntut pimpinan PAS meletakkan jawatan. Bukan sekadar jawatan di dalam kerajaan tetapi jawatan di dalam parti. Apakah hak mereka untuk mempertikaikan hak ahli-ahli atau Presiden PAS memberi sokongan atau melantik pimpinan kita? Lebih mengejutkan kerana saya tidak nampak sebarang tindak balas dari ahli-ahli di akar umbi seperti di Cawangan-Cawangan. Kita bukan hendak mempertahankan individu tetapi jawatan yang mereka pegang. Serangan terhadap pimpinan itu saya melihat sebagai serangan terhadap jemaah. Kita mempertahankan jemaah bukan individu.
Saya berpandangan ini berlaku kerana kita tidak lagi padu seperti sepuluh atau dua puluh tahun yang lampau. Mungkinkah perkara ini berlaku dalam tahun 80’an atau 90’an? Ketika darah para syuhada masih basah di bumi Memali. Tetapi mungkin ramai di antara kita yang sudah lupa atau tidak kenal siapa As-Syahid Ustaz Ibrahim Libya.
Kita senang dipecah-pecahkan. Dipecah dan diperintah. Seperti Inggeris yang menjajah Tanah Melayu. Mereka melaga-melagakan kita dan memilih siapa yang patut menjadi ketua kita. Mereka melantik boneka-boneka untuk menjadi wakil mereka menindas kita. Mungkin ini akan berlaku kepada PAS. Kita dilaga-lagakan dan bukan ahli atau Presiden yang menentukan siapa pimpinan kita atau wakil kita di dalam kerajaan tetapi orang luar. Akhirnya jemaah dan ahli-ahlinya menjadi bagai anak kucing yang baru dikasi.
Manusia memerlukan kawan dan tidak boleh duduk bersendirian tetapi berkawan ada etikanya. Kawan kita tidak sepatutnya memaki hamun ibu bapa kita. Tetapi kalau kita sendiri memaki-hamun ibu bapa kita, jangan salahkan mereka. Kawan kita juga tidak boleh dibiarkan menentukan perjalanan rumah tangga kita.
PAS bukan baru melakukan “engagement”. Ianya bukan timbul selepas berlakunya ledakan Reformasi. Saya pernah bertemu dengan orang-orang PAS di Lapangan Terbang Karachi. Pakistan ketika transit hendak ke London dalam tahun 1983. Mereka juga sedang transit dan mereka memberi saya sehelai risalah PAS di dalam bahasa Inggeris. Bukan di Malaysia sahaja PAS telah melakukan “engagement” tetapi ke seluruh dunia sejak dulu lagi. Hanya sekarang istilah itu dicipta. Kerja-kerja telah dilakukan sejak sekian lama.
Dasar PAS adalah Islam. PAS bukan parti Melayu tetapi PAS adalah parti Islam yang majoritinya orang Melayu. PAS memperjuangkan Islam yang syumul. Tetapi adakah ini bermakna PAS tidak boleh membela orang Melayu? Bila ada orang Melayu yang datang meminta tolong kerana dizalimi, adakah kita akan berkata kami tidak boleh menolong kerana kami memperjuangkan Islam?
Perjalanan kita masih panjang. PAS kena kuat. Pimpinan memberitahu bahawa kita adalah jurubicara ummah. Hendak mengharapkan siapa lagi? Alkohol, seks bebas, murtad dan keruntuhan akhlak menghantui ummah. Tugasnya adalah berat sepertimana yang dipikul mereka yang memperjuangkan Islam sepanjang zaman. Pejuang Islam atau yang mereka yang dibimbangi akan memperjuangkan Islam bukan sekadar dijadikan kambing hitam tetapi akan diperangi habis-habisan. Lihatlah sahaja dunia sekarang. Bukankah Iran ditekan oleh Barat kerana cuba membangun keupayaan nuklear walhal negara-negara lain telah mempunyai senjata-senjata yang boleh memusnahkan dunia? Orang lain semua boleh tetapi orang Islam tidak boleh. Pimpinan lain pun mengkritik kerajaan sendiri tetapi bila orang PAS yang melakukan, semuanya melenting. Termasuk ahli PAS. Tak nampak lagi ke? Tak faham lagi ke?
Kuatkan Cawangan anda. Tambah ahli. Banyakkan program. Kalau tidak mampu adakan usrah secara berkala, kerapkan pertemuan ahli-ahli. Jangan hanya pandai bercakap tetapi program tak pernah hadir. Jangan pandai bercakap tetapi Cawangan mati berkubur. Prihatin kepada perkembangan politik semasa. Kita perlu bijak. Jadilah ahli yang pro aktif. Jadilah ahli yang bermaruah. Pimpinan tidak boleh melakukannya bersendirian. Wakil-wakil kita di dalam kerajaan perlukan sokongan anda. Jika tidak anda, siapa lagi?
2 Oktober 2009
http://iskandar56100.blogspot.com/
No comments
Post a Comment